39 Basamak 2023
Motorpsycho - Yay!
Önceki listeyi kapatan Motorpsycho, alıştırdıkları gibi bu yılı da nispeten zayıf da olsa ‘Patterns’, ‘Hotel Daedalus’ gibi güzellikleri içeren ‘Yay!’ ile boş geçmeyip bu listenin de açılışını yapıyor.
Hackberry - Breathing Space
Hackberry’nin 2. albümü ‘Breathing Space’ herbiri sapasağlam 4 parçasıyla yılın doyurucu enstrümantal işlerinden biriydi. Grup ayrıca bu parçaları sahnede icra ederken de hayli başarılı.
The Flower Kings - Look at You Now
Roine Stolt’un (Kaipa, Transatlantic) The Flower Kings’i, son dönemde alıştırdığı gibi bu yılı da 16. albüm ‘Look at You Now’ ile boş geçmeyerek 1 saati aşkın müzik ziyafetiyle mutlu etti.
URNE - A Feast on Sorrow
Yaz sıcağında çıkar çıkmaz eriyip giden diğerleri arasında - albüm boyu eksik olmayan riff yağmuru sayesinde - bugüne sapasağlam gelmeyi başarabilen az işten biriydi URNE’ün 2. albümü ‘A Feast on Sorrow’.
Lazuli - Onze (11)
Claude Leonetti için özel tasarlanan Léode sayesinde kendine has bir tını yakalayan Lazuli, buralarda pek bilinmese de seveni hayli çok olan bir grup. Adı üzerinde 11. albümleri ‘Onze’ grupla tanışmak için güzel bir vesile olabilir.
Omnerod - The Amensal Rise
‘The Amensal Rise’, ilk seferden bugüne dinledikçe güzelleşti ve büyüdü. Hele ki Omnerod’un parçaları canlı icra ederkenki müthiş performansı sonrası listede olması kaçınılmaz hale geldi.
Pattern-Seeking Animals - Spooky Action at a Distance
Spock’s Beard’ın reenkarnasyonu Pattern-Seeking Animals, 4. albüm ‘Spooky Action at a Distance’da da geleneği sürdürerek, çizgi ve kalitesinden şaşmamayı başarıyor.
Max Enix - Far from Home
Yetenekli müzisyen Max Enix’in yapımı yıllar süren, Budapeşte Orkestrası’nın yanısıra devasa bir konuk ordusunun katkıda bulunduğu albümü ‘Far from Home’, 159 dk.lık süresinden çekinmeyenler için harika tatlar barındırıyor.
Night Demon - Outsider
Night Demon’ın 6 yılın ardından geri dönüşü özellikle ‘Outsider’, ‘Beyond the Grave’ ve ‘The Wrath’ ile senenin en içime sinen klasik heavy metal albümü oldu. Haliyle de türün listedeki tek temsilcisi de ‘Outsider’…
Earthside - Let the Truth Speak
Earthside, ilk albümün ardından geçen 8 yılda fazlasıyla çalıştıklarını gösteren bir iş ortaya çıkarsa da; ‘Let the Truth Speak’ dinlerken fazlalıklarından kurtulsa daha yüksekten uçabilirmiş hissi uyandırıyor.
Soft Machine - Other Doors
Soft Machine, 50 yılı devirmiş gruplar arasında senenin bana göre en iyi 2 albümünden biri olan ‘Other Doors’la iyi ki devam ediyorlar dedirtti. Diğeri içinse biraz beklemek gerekecek.
Needle - Fall
Yılın bana göre başarılı çıkışlarından biri Needle’dan geldi. Dingin bestelerin üzerine Soraia Silva’nın yumuşak sesiyle ‘Fall’da tutturdukları başarılı tarif, Portekizli grubun sonraki işlerini de merak edilesi hale getiriyor.
Periphery - Periphery V: Djent is Not a Genre
Siz onların ‘Djent is not a Genre’ dediklerine bakmayın. Türün kilometre taşı albümlerinden bazılarının sahibi Periphery, bu yıl 5. albümleriyle onların yanına koyulamasa da yine başarılı bir iş çıkarmışlardı.
Green Lung - This Heathen Land
Green Lung’ın 3. albümü ileriye atılmış dev bir adım oldu. Önceki albümlerini de başarılı bulmakla beraber; ‘This Heathen Land’ baştan sona kapağında da vaat ettiği eski İngiltere’ye yapılan okült bir yolculuk gibi.
Hypno5e - Sheol
‘Cinematographic Metal’ tabiri pek çok gruptan daha çok yakışıyor Hypno5e’a. 6. ve belki de şimdiye kadarki en iyi albümleri ‘Sheol’, bu sene Prog Metal’e doyacağımızı ilk müjdeleyen işlerdendi.
The Winery Dogs - III
Richie Kotzen (Poison, Mr.Big), Billy Sheehan (David Lee Roth, Mr.Big), Mike Portnoy (Dream Theater, Transatlantic) süper üçlüsü The Winery Dogs, ‘III’ ile yine mutlu etti. Bakalım Portnoy Dream Theater’a döndükten sonra bu leziz süper grupları bu kadar aktif olabilecekler mi?
Thy Catafalque - Alföld
Tamás Kátai’nin Thy Catafalque’ı, yıllar içerisinde şekilden şekile girip, her albümünde mutlaka dinleyiciyi bir şekilde yakalamayı başarmıştı. ‘Alföld’de de 13. kez bu durum değişmedi.
Plank! - Future of the Sea
İlk çıktığında denizin dibinde gömülü bir hazine gibi olan Plank’ın 3. albümü ‘Future of the Sea’, kendisini keşfedenleri hiç de pişman etmeyerek kulaktan kulağa duyulan bir iş oldu.
TEMIC - Terror Management Theory
Diego Tejeida’nın Haken’dan ayrıldıktan sonra Eric Gillette (The Neal Morse Band) ile yolunun kesişmesi ‘Terror Management Theory’ gibi bir güzelliğe vesile oldu. Haken’ın bu yıl eksik bıraktığını TEMIC tamamladı.
Empyre - Relentless
Empyre, 2019’da ‘Self Aware’la sahneye harika bir giriş yapmıştı. ‘Relentless’ ise prodüksiyonu ve özellikle ilk yarısındaki sağlam besteleriyle devamını getirip, grubu daha geniş kitlelere ulaştıran bir iş oldu.
Ring Van Möbius - Commissioned Works Pt. II: Six Drops of Poison
Ring Van Möbius’un 1. kısımının nerede olduğu belli olmayan albümü ‘Commissioned Works Pt. II: Six Drops of Poison’, adeta Hammond org, analog synth ve mellotron gibi 70’ler prog’uyla özdeşleşmiş enstrümanlara boğmak vasıtasıyla 12 kısım tekmili birden bir zaman yolculuğu sunuyor.
Insomnium - Anno 1696
Insomnium, hikayesini tarihteki bir cadı avından alan ‘Anno 1696’ ile yılın en iyi konsept albümlerinden birine imza atarken; bunu bir de albümün turnesinde verdikleri konserle süslemeleri ayrıca unutulmazdı.
The Anchoret - It All Began with Loneliness
‘It All Began with Loneliness’, Jazz’dan klasik prog’a varan zengin müzikal referanslarıyla parlıyor. The Tangent, Aviations, Karcius gibi sağlam etiketlere sahip müzisyenlerden oluşan süpergrup The Anchoret’ten de daha aşağısı beklenmezdi zaten.
Baroness - Stone
‘Gold & Grey’ renk serisiyle beraber 2010’ları Baroness için harika bir şekilde kapatmıştı. ‘Stone’ da grubun 2020’lere kaldığı yerden devamını sağlıyor. Bu grup hiçbir zaman yanıltmayacak sanırsam.
Ions - Counterintuitive
‘Counterintuitive’, Çekya’dan çıkıp gelen yılın güzel sürprizlerinden biri oldu. 2. albümüyle yükselişe geçen Ions, böylelikle şimdiden gelecek yılki ProgPower festivalindeki rezervasyonunu yaptırdı bile.
Moon Safari - Himlabacken Vol. 2
İsveç’in güçlü Prog temsilcisi Moonsafari, 10 yıl sonra ‘80’ler soslu ‘Himlabacken Vol. 2’ ile sonunu getirdiği hikayeyle listedeki rezervasyonunu önceden yaptırmıştı. Şimdi de yerini alıyor.
April Rain - Undertone
Post Rock’ın Rusya’dan çıkan yükselen değeri April Rain, Sigur Rós, Ropes Inside A Hole, Hammock gibi yılın diğer başarılı işlerinin içerisinde türün tek temsilcisi olarak ‘Undertone’ ile listedeki yerini alıyor.
The Enigma Division - The Enigma Division
İrlandalı The Enigma Division’ın kendi adını taşıyan ilk albümü, synthwave soslu sinematik tarzıyla ve hele ki Carl Sagan’lı, 4 konuk gitaristli epik finaliyle bu yılın en çok döndürdüğüm işlerden biri oldu.
Le Orme - Le Orme & Friends
'Le Orme & Friends’, yeni albüm niteliğindeki ilk ve önceden yayınlanmamış eski işleri içeren son kısmıyla 50 yılı aşan kariyerlerine yakışan bir albüm olmuş. Tony Pagliuca solo albümü hissiyatı veren orta kısımda enerji biraz düşse dahi bu albümün gücünden çok götürmüyor.
TesseracT - War of Being
TesseracT, 5 yıl sonra gelen 5. albüm !War of Being! ile belki de en dokunaklı işlerini ortaya çıkarıyor. Uzun bekleyişe değen albümde isim parçasıyla beraber özellikle ‘Echoes’, ‘Tender’ ve ‘Sacrifice’ öne çıkıyor.
Mystery - Redemption
Kanadalı Mystery, ‘Lies and Butterflies’ sonrası geçen 5 yıllık özlemi dindirecek güçte, yine senenin en önemlilerinden biri olarak anılabilecek 74 dk.lık dolu dolu 8. albümleri ‘Redemption’ ile karşımızda.
Amoeba Split - Quiet Euphoria
Zopp’tan sonra bir ‘Canterbury Scene’ harikası da Amoeba Split’ten geldi. İspanyol grup 3. albümü ‘Quiet Euphoria’da, türün en parlak döneminde yayınlansaydı bile adından söz ettirecek güçte bir iş ortaya çıkarmış.
Fires In The Distance - Air Not Meant For Us
Yılın en sağlam extreme işlerinden ‘Air Not Meant for Us’, Fires In The Distance için tam bir büyüme hikayesi olmuş.
Overhead - Telepathic Minds
Bu devirde bu tarzda bir albümün tamamında dinleyenin pür dikkat kesilmesini sağlamak zorken, bunu 90 dk. boyunca devam ettirmekse tam deli işi. Fin Overhead, ‘Telepathic Minds’la bunu başarıyor.
Ne Obliviscaris - Exul
Ne Obliviscaris, 6 yıllık bekleyiş ve ilk tekli ‘Equus’un mükemmelliğiyle beklenti çıtasını çok yükseğe koymuştu. Belki de külliyatlarının en iyisi olacak ‘Exul’ ile aşmayı da başarmışlar.
Lars Fredrik Frøislie - Fire Fortellinger
Faal en heyecan verici prog gruplarından biri olan Wobbler’ın klavyecisi Lars Fredrik Frøislie’nin ilk solo albümünden de beklenti büyüktü. Muhteşem ‘Fire Fortellinger’ bu beklentiyi de aşıyor.
Riverside - ID.Entity
Riverside kendi olmaya devam ederken, müziğine yeni unsurlar eklemleyerek her grubun altından kalkamayacağı bir işi başarmış. Tüm yılın terk edilemezlerinden biri olan ‘ID.Entity’ ileride de grubun en iyilerinden biri olarak anılacak.
Zopp - Dominion
Zopp bol ödüllü, bol övgülü ilk albümün ardından ‘Dominion’ ile ileriye doğru büyük bir adım daha atıyor. Bu yıla ait kesinlikle başucu albümlerinden biri de böylelikle erkenden gelmiş oldu.
The Chronicles Of Father Robin - The Songs & Tales of Airoea: Book I & II
Norveç’in progresif süper grubu The Chronicles Of Father Robin daha ilk kısımdan her haliyle 30 yıllık emeği belli ederken, 2. kısımı da ‘The Grand Reef’ ile beklentiyi yine karşılıyor. Robin Baba’nın günlüklerinin 3. kısımı biraz daha zayıf kalsa da, tekmili birden bu yıldan akılda kalacak işlerden biri oluyor.