39 Basamak 2021
The Dead Daisies - Holy Ground
Glenn Hughes’lu, Doug Aldrich’li, David Lowy’li, Tommy Clufetos’lu süper grup ‘The Dead Daisies’ 5. albüm ‘Holy Ground’da da gayet tatminkar bir iş çıkardı. Sene başında çıkması sebebiyle de yıl içinde en çok dinlediklerimden biri oldu.
Saga - Symmetry
Styx, Strawbs ve tabii Yes gibi ‘70’lerin önemli gruplarının bu sene albüm yayınlaması ayrı güzeldi.Bunların bana göre en başarılılarından biri Saga’nın akustik albümü Symmetry oldu.
Soen - Imperial
Soen son dönemlerdeki en sevdiğim gruplardan. ‘Imperial’i de gayet beğendim. Sadece önceki albümlerin tekrarı hissiyatı uyandırdı her dinlediğimde. Tarzlarına biraz daha çeşitlilik katsalar keşke.
The Vintage Caravan - Monuments
Son dönemin güzel trend’lerinden biri de eskiye dönük tarzdaki albüm ve grupların artması oldu.The Vintage Caravan ve son albümü ‘Monuments’ da bu işlerin bu seneki en başarılı örneklerinden…
Accept - Too Mean To Die
Beklentileri karşılayan bir Accept albümünün her zaman bu listede yeri var. ‘Too Mean To Die’ son ‘reunion’ dönemindeki Accept külliyatının en zayıf halkası olsa da hala taş gibi bir albüm.
Joe Bonamassa - Time Clocks
Virtüöz sadece şova odaklanmayıp,elinden güzel melodiler de çıktığında keyfi bir kat artıyor. Joe Bonamassa da son yıllarda bu dengeyi en iyi tutturanlardan. ‘Time Clocks’ için de aynı durum geçerli.
Evership - The Uncrowned King: Act 1
Amerikalı grup Evership’i ilk albümünden beri radara almıştım. Bu sene çıkan 3. albümleri ‘The Uncrowned King: Act 1’ ile yollarına gayet sağlam devam ediyorlar. Umarım böyle de devam ederler.
Motorpsycho - Kingdom of Oblivion
Motorpsycho gibi hiperaktif bir grubun yeni tekli çıkardığı günde, bu seneki albümleri ‘Kingdom Of Oblivion’ın da önceden sıraladığım en iyiler listeme eklenmiş olması tesadüf olmasa gerek.
Silver Lake by Esa Holopainen
Amorphis’in beyin takımından Esa Holopainen’in Jonas Renkse, Anneke Van Giersbergen gibi önemli vokalistler eşliğindeki ilk solo albümü ‘Silver Lake by Esa Holopainen’, Heavy Metal’in melodik tarafını sevenlere…
Trivium - In The Court Of The Dragon
Trivium’un kariyer yolculuğundaki sıkıntısı attığı dev adımlar sonrası aceleci davranıp tökezlemesi oldu hep. ‘What The Dead Men Say’ sonrası ‘In The Court Of The Dragon’da durum olumlu olarak çok farklı.
Volbeat - Servant Of The Mind
Volbeat’in son albümü ‘Servant Of The Mind’ çıktı ve yerini aldı.Aslında önceden yayınlanan 5 parçanın güzelliğiyle rezervasyonu daha yukarıdaydı. Albümün geri kalanı da iyi ama aynı seviyede olmayınca buradan girişini yaptı.
Asia Minor - Points of Libration
Medar-ı iftiharlarımızdan Türk Fransız ortak yapımı Asia Minor 41 yıl sonra ‘Points Of Libration’ ile çıkageldi hoşgeldi.Umarım faal olarak albüm çıkarmaya devam ederler ve canlı izleme fırsatı da buluruz.
Leprous - Aphelion
Bu sene listedeki Norveç hakimiyetinin bir temsilcisi de Leprous. Bir önceki işleri ‘Pitfalls’un üzerine koyarak 8. albümleri ‘Aphelion’ ile yollarına sağlam bir şekilde devam ediyorlar.
KK’s Priest - Sermons of the Sinner
Keşke K.K.Downing Judas Priest’e geri dönse.Ama olaya olumlu tarafından bakacak olursak KK’s Priest ile artık iki ‘Priest’imiz var ve ‘Sermons Of The Sinner’ hiç de yabana atılacak bir albüm değil.
Raven Sad - The Leaf and The Wing
2004’te Samuele Santanna’nın solo projesi olarak başlayan İtalyan Raven Sad 10 yıl sonra yılın en çok döndürdüğüm albümlerinden biri olan leziz 4. albümleri The Leaf And The Wing’ ile çıkageldi.
Black Label Society - Doom Crew Inc.
Amerikan tarzı Heavy Metal’in en iyilerinden biri oldu hep Black Label Society. Zakk Wylde’ın Black Sabbath soslu melodileri ve nefis soloları da bonusu. Bu durum ‘Doom Crew Inc.’te de değişmiyor.
Dream Theater - A View From The Top Of The World
Burun kıvırdıysak Dream Theater’ın büyüklüğünden ve daha ötesini yapabileceğini bildiğimizden burun kıvırdık ‘A View From The Top Of The World’e. Yoksa albüm hala buraları hakeden cinsten.
Premiata Forneria Marconi (PFM) - I Dreamed of Electric Sheep (Ho Sognato Pecore Elletriche)
Doğrusu PFM’in en iyi dönemlerinin çok eskide kaldığını düşünüyordum ve yeni albümü ‘I Dreamed Of Electric Sheep’e bu kadar saracağım aklıma bile gelmemişti. İlk dinlemeyle beraber en çok dinlediğim albümlerden oldu.
Cynic - Ascension Codes
İki Sean’ın ölümüyle artık neredeyse tamamen Paul Masvidal’ın sırtlandığı bir proje haline gelen Cynic’in ‘Ascension Codes’ albümü dinledikçe güzelleşen, sabırlı dinleyiciyi ödüllendiren cinsten.
At The Gates - The Nightmare Of Being
Son birleşme sonrası ‘At The Gates’ yıllanmış şarap gibi ayrı bir lezzetli mi oldu ne? Tam bir olgunluk dönemi eseri ‘The Nightmare Of Being’. Kendi tarzında yılın en iyilerinden kesinlikle.
Wheel - Resident Human
Fin grup Wheel 2. albümü ‘Resident Human’da başarılı kompozisyonlarını ve enstrüman hakimiyetlerini sergilemeye devam ediyor. Tool tarzına yakın olanlara çok iyi gelecek parçalar mevcut.
Smith/Kotzen - Smith/Kotzen
Ayrı ayrı çok sevdiğimiz Adrian Smith ve Richie Kotzen ikilisinin şahane kimyalarıyla ortaya çıkardığı Smith/Kotzen projesi, kendi adını taşıyan bu albümün yanında bir de EP ile yıla adını yazdıranlardan.
Liquid Tension Experiment - LTE 3
Bu sene Liquid Tension Experiment dörtlüsünün 22 yıl sonra çıkagelmesi ne de güzel oldu. Bir daha bu kadar bekletmezler umarım. Ve evet LTE 3 son Dream Theater albümü AVFTTOTW’den daha sıkı.
Swallow The Sun - Moonflowers
Fin grup Swallow The Sun’ın 8. albümü Moonflowers bana göre hem grubun külliyatında şimdiden önemli yer edinmiş durumda, hem de ‘Doom Metal’ tarzında senenin en iyi işlerinden biri.
Transatlantic - The Absolute Universe (Forevermore)
Yılın tozlu raflardan inen projelerinden biri de 7 yıl aradan sonra ‘The Absolute Universe’ albümüyle dönen Transatlantic oldu. Uzun versiyonu ‘Forevermore’ ile dinleyiniz.
Lifesigns - Altitude
İngiliz grup Lifesigns her ne kadar yeni albümü Altitude’u saklamak için çok çaba sarfetmiş olsa da,‘benim’ müzikseverim işini bilir ve bu başarılı ve lezzetli albüme ulaşmanın bir yolunu bulur.
Mostly Autumn - Graveyard Star
Mostly Autumn kariyerini yıldızların altında görünmeden ama başarıyla sürdüren gruplardan. ‘Power ballad’ ve epik yağmuru 14. albümleri ‘Graveyard Star’ da külliyatlarına başarıyla eklendi.
Bulutsuzluk Özlemi - Bedreddin
30 yılı aşan emeğin başarıyla ortaya konması, Nazım’ın şaheserine yeni bir boyut kazandırılmasıdır Bulutsuzluk Özlemi’nin Bedreddin albümü. Nejat Yavaşoğulları ve diğer katkısı olanların emeğine sağlık.
Between The Buried And Me - Colors II
11. albümünde de karmaşadan estetik çıkarmaktaki ustalığını kanıtlayan Between The Buried And Me kalitesiyle, 14 yıl sonra harika Colors’ın devamı niteliğindeki ‘Colors II’.
Shamblemaths - Shamblemaths II
İkinci albümlerini çıkaran Shamblemaths adının hakkını veriyor ve merkezinde iki kişinin olduğu bir grubun böylesine çok katmanlı bir müziği başarıyla icra etmesi övgüyü fazlasıyla hakediyor.
Frost* - Day And Age
Az ama öz ortaya çıkan Frost* bu senenin en iyi albümleri listesinin gediklisi ‘Day And Age’ albümünün yanında senenin en özgün ve muhteşem parçalarından olan albümün isim parçasıyla da yıla damga vuranlardan.
Empyrium - Über Den Sternen
Az ama öz ortalarda görünen gruplardan biri de Empyrium. Alman grup 7 yıl sonra bu senenin başında çıkardığı 6. albümleri 'Uber Den Sternen' senenin en çok ziyaret ettiğim albümlerinden oldu.
Iotunn - Access All Worlds
Öncesinde çıkmış bir EP’leri ve elemanlarının başka gruplarda geçmişi olsa da, Iotunn’un ilk uzunçalar albümü Access All Worlds’deki bestelerinin olgunluk seviyesi çok üst düzeyde.
The Neal Morse Band - Innocence & Danger
Bu listenin 2. Neal Morse 3. Mike Portnoy albümü,ikilinin birçok ortak çalışmasının belki de en iyisi. ‘The Neal Morse Band’in ‘Innocence And Danger’ı 100 dk.lık muazzam bir prog ziyafeti.
Iron Maiden - Senjutsu
Tutuculuksa tutuculuk. Ama 17. albümde de belli bir standardın altına inmeden zirve adayı olabilmek kolay iş değil. Iron Maiden’ın Senjutsu’su çıkmadan ne bekleyeceğimizi biliyorduk ve yine yanıltmadılar.
Witherfall - Curse Of Autumn
‘Curse Of Autumn’ gayet iyi giderken birden fırtına (Tempest) koptu ve Witherfall benim için senenin vazgeçilmezlerinden oldu. Bu yılın bana göre en iyi parçasına sahip albümün geri kalanı da gayet başarılı.
Caligonaut - Magnified As Giants
Airbag’den Ole Michael Bjorndal’ın solo projesi Caligonaut’un çıkış albümü ‘Magnified As Giants’ beklenmedik derecede olgun ve dopdolu. Şimdiden projenin devamı için meraklandıracak cinsten.
Big Big Train - Common Ground
David Longdon’ın şok edici ölümüyle ‘Common Ground’ listede bir iki sıra yükseltmiş olabilirim ama zaten 2010’ların başından beri en üretken gruplarından Big Big Train’in bu dönemdeki her albümü buraları hakeden cinsten.
Mastodon - Hushed and Grim
Uzun soluklu bir albüm çıkarmak pek çok grubun altından kalkamadığı bir meydan okumadır. Mastodon ise 15 parçalık Hushed And Grim gibi fazlasıyla başarılı bir örnekle 39 Basamak’ın en tepesinde.